"Wisława Szymborska. Porady dla niewinnych panienek"

Podobno Wisława Szymborska (1923-2012) nie lubiła swej "dziewczyńskiej wersji", o czym ? zdaniem Tadeusza Nyczka ? świadczyć miałby ironiczny i nieco protekcjonalny ton, w jakim Poetka przemawia do "dawnej siebie" w wierszach Śmiech i Kilkunastoletnia. Jednak w jej sposobie bycia i myślenia oraz postawie wobec świata było właśnie "coś przekornie (i przewrotnie) dziewczęcego". Szacowna Noblistka nie zestarzała się więc nigdy, do końca pozostając osobą o nieodpartym - dziewczęcym - uroku, osobą "bardzo, bardzo młodą i bardzo współczesną", by zacytować wypowiadającą się o Artystce Korę. Twórczość Szymborskiej ma swe źródło w czysto dziecięcej ciekawości, chęci wnikliwego poznania świata oraz nieustannym nim zadziwieniu, a także w żarliwej niezgodzie na "okropną" sytuację "wzbronionej możliwości", niewzruszonej nudy, niepodważalnego "pokornego stąd - dotąd", o których czytamy w wierszu Wywiad z dzieckiem. Obecna w dziele Poetki figura dziewczynki przywodzi na myśl nie tyle nobliwego Herbertowskiego Pana Cogito, jak chce Barbara Gronek, co raczej małą psotnicę (trochę w stylu Pippi L?ngstrump), która uwielbia płatać światu figle i zarazem bardzo pragnie wolności, kwestionując skostniałe konwencje społeczne i utarte schematy poznawcze. Poezja Szymborskiej stanowi więc faktycznie "poezję mądrości i doświadczenia", ale takich, które zdobywa i którymi hojnie dzieli się ktoś, kto dorasta, dojrzewa i często nabija sobie przy tym guza... czyli nie kto inny, jak dziewczynka (pojmowana tak dosłownie, jak i metaforycznie)! Przecież, jak pięknie pisze w swoich esejach o dziewczyństwie Weronika Murek, "ostatecznie do tego to się sprowadza: do rozedrganej wody w wysokiej przezroczystej szklance, do tego, co w człowieku nieuleżane, nieopowiedziane i nieusadzone przy stole".

Wystawa "Wisława Szymborska. Porady dla niewinnych panienek" do obejrzenia w Małej Galerii WBP Opole od 12 kwietnia br.