Obłoki srebrzyste, znane również jako nocne obłoki świecące (NLC - Noctilucent Clouds), to jedno z najbardziej fascynujących zjawisk atmosferycznych. Powstają na wysokości około 80-85 km w mezosferze, czyli warstwie atmosfery znajdującej się bezpośrednio nad stratosferą. Ich niezwykła jasność wynika z odbijania światła słonecznego, które dociera do nich nawet wtedy, gdy słońce znajduje się już pod horyzontem.
Skąd biorą się obłoki srebrzyste Naukowcy uważają, że powstają one z mikroskopijnych kryształków lodu, które osadzają się na cząstkach pyłu meteorytowego. Proces ten zachodzi w ekstremalnie niskich temperaturach, jakie panują w mezosferze - nawet do - 120°C. Warunki te sprzyjają tworzeniu się kryształków lodu, które następnie odbijają światło słoneczne, tworząc widoczny z Ziemi efekt świetlny.
Obłoki srebrzyste można najczęściej obserwować w okresie od czerwca do sierpnia, w godzinach po zachodzie słońca lub przed jego wschodem. Najlepszy czas na ich obserwację to noce w czerwcu i lipcu, blisko przesilenia letniego, gdy Słońce zanurza się pod horyzont na głębokość od 6 do 16 stopni. Są one szczególnie dobrze widoczne w regionach o szerokości geograficznej od 50° do 65° zarówno na półkuli północnej, jak i południowej.
Ciekawostką jest, że obłoki srebrzyste były po raz pierwszy zaobserwowane w 1885 roku, dwa lata po erupcji wulkanu Krakatau. Naukowcy spekulują, że to właśnie pył wulkaniczny mógł przyczynić się do ich powstania. Obserwacje tego zjawiska są prowadzone od tamtego czasu, a jego badanie pomaga naukowcom lepiej zrozumieć procesy zachodzące w górnych warstwach atmosfery.
Warto również dodać, że obłoki srebrzyste nie są związane z prognozami pogody i nie mają wpływu na warunki atmosferyczne na powierzchni Ziemi. Stanowią jednak wspaniałą atrakcję dla miłośników astronomii i fotografii.
Zobaczcie zdjęcia jakimi podzielili się nasi czytelnicy.
