(Fot. USK )
Pacjentka z wadą wrodzoną - dysplazją przynasadową, w wyniku której kości kończyny dolnej uległy deformacji, przeszła w Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym w Opolu operację osteotomii korekcyjnej kości udowej. Zabieg przeprowadzono metodą Ilizarowa nie stosowaną do tej pory w żadnym szpitalu w województwie opolskim. Do zabiegu wykorzystano specjalny stabilizator, nazywany aparatem Ilizarowa, pozwalający na wydłużanie oraz korekcję deformacji kości.
Dr hab. n. med. Piotr Morasiewicz, profesor Uniwersytetu Opolskiego, specjalista Ortopeda-Traumatolog z Oddziału Chirurgii Urazowo-Ortopedycznej USK zdecydował się na leczenie tą metodą, gdyż wcześniejsza operacja, przeprowadzona w innym ośrodku - epifizjodeza (czasowe zablokowanie chrząstki wzrostowej) nie sprawdziła się. "Z tego powodu zakwalifikowałem pacjentkę do leczenia metoda Ilizarową, która jest bardzo skuteczna w leczeniu deformacji kończyn we wszystkich płaszczyznach." - podkreśla profesor Morasiewicz.
Zabieg operacyjny trwający 1,5 godziny polegał na założeniu stabilizatora Ilizarowa na prawe udo pacjentki. Stabilizator zamocowano na kończynie za pomocą wszczepów kostnych (grotów Schanza i drutów Kirschnera). Po zamocowaniu stabilizatora przecięto kości i wykonano częściową korekcję deformacji.
Zastosowana metoda pozwala na chód z pełnym obciążeniem operowanej kończyny już w pierwszej dobie po operacji. Pacjentka będzie miała stabilizator IIizarowa przez ok. 4 miesiące i przez cały czas będzie rehabilitowana.
Profesor Piotr Morasiewicz podkreśla, że zabieg wykonywany tą metodą ma szerokie zastosowanie u pacjentów w każdym wieku: "Mój najmłodszy pacjent miał niecałe 2 lata, a najstarszy 87 lat." Metoda Ilizarowa pozwala również na leczenie: zaburzeń zrostu kończyn, stawów rzekomych, skrócenia kończyn, deformacji kończyn we wszystkich płaszczyznach, usztywnianie stawów, a nawet leczenie niskiego wzrostu i korekcję deformacji stóp.
Pierwsza operacja przeprowadzona tą metodą w USK otwiera nowy rozdział w chirurgii ortopedycznej naszego szpitala i daje realną szansę pacjentom na pełny powrót do zdrowia i funkcjonowania, pomimo wad wrodzonych czy też uszkodzeń odniesionych w wyniku wypadków.
