Wyjechali za chlebem. Jedni na chwilę, inni na całe życie. Na Boże Narodzenie ściągają do rodziny, do mamy, do pierogów.



Na Krystynę Włodarczyk czekał w czwartek przed południem na opolskim dworcu stęskniony mąż. Kiedy wielki autobus wtoczył się na parking, a on zobaczył w oknie ukochaną twarz, odetchnął z ulgą. Żony nie było w domu 9 tygodni. Pewnie, że niechętnie ją wypuszcza, ale co robić?

- To jest mus - tłumaczy Stefan Wodarczyk. - Z czego byśmy żyli?



On po 35 latach pracy w Hucie Małapanew w Ozimku zarabia do tysiąca złotych. Jak dobrze pójdzie. Dorobić nie ma jak, a w domu trzy osoby do wyżywienia, syn, którego trzeba wykształcić.



Ona, po czterdziestce, nie ma szans na pracę w kraju. A w Holandii przy cebulkach nie patrzą w metrykę. I płacą więcej, niż tu by się śniło.

- Dzięki temu święta będą obfite - mówi uradowana pani Krystyna.



więcej czytaj w Nowej Trybunie Opolskiej