(Fot. Dżacheć)
- Na początku miałem tak jak każdy - tysiąc, półtora tysiąca lampek. Ale spodobało mi się to, więc co roku dokładałem coś nowego i tak robię to już 12 rok - tłumaczy pan Henryk.
Jego iluminacja to nie tylko węże świetlne, ale przede wszystkim własnoręcznie wykonywane szopki i inne ozdoby. Niektóre z nich pan Henryk wyposażył w silniczki i przekładnie, by nadać ruch postaciom. - Kupuję tylko sklejkę i gotowe silniczki, resztę robię sam w warsztacie - tłumaczy.
Wśród misternie wykończonych elementów jest m.in. makieta kościółka z pobliskiego Otmętu. Po odsłonięciu dachu widać w środku nawet ławy, krzesła, są też organy.
Na dbałość o szczegóły pan Henryk może sobie pozwolić - jest na emeryturę i jak sam mówi - nie znosi nudy, znalazł więc sobie zajęcie. Gdy tylko na dworze robi się zimno, już w listopadzie zaczyna wyciągać ozdoby i światełka, rozkładać je, sprawdzać i wspólnie z żoną - planować ich rozmieszczenie.
Całe oświetlenie zużywa około 10 kW na godzinę, instalację elektryczną wspomaga też agregat prądotwórczy.
Codziennie przez posesję pana Henryka przewijają się dziesiątki osób. Przyjeżdżają z okolicznych ulic, miejscowości, ale także z zagranicy. - Byli już turyści z Madagaskaru, z Chin, Norwegii, Ameryki, Australii, Włoch, Grecji, Egiptu i oczywiście masa Polaków z całego kraju - wylicza pan Henryk.
Jak sam mówi - ma już 75 lat i żona tłumaczy mu, że kiedyś będzie musiał to zakończyć. - Ale czuję się zdrowo i jeszcze trochę chciałbym taką tradycję podtrzymać - dodaje.
krisss: Napisał postów [2133], status [Szycha]
" jest na emeryturę" - a nie na emeryturze szanowny Greg?? Tylko pogratulować panu Henrykowi pozostaje i życzyć zdrowia na najbliższe lata.