(Fot. Pixabay)
Historia święta, jaką znamy dziś, sięga początku XX wieku i Stanów Zjednoczonych. To właśnie tam, w 1907 roku Anna Jarvis - chcąc uczcić pamięć swojej zmarłej matki - zorganizowała pierwsze nabożeństwo poświęcone matkom. Wydarzenie to zapoczątkowało społeczną kampanię, której efektem było oficjalne ustanowienie Dnia Matki w 1914 roku przez prezydenta Woodrowa Wilsona. Szybko zwyczaj ten przyjął się w wielu krajach, w tym w Polsce, gdzie po raz pierwszy obchodzono go w 1914 roku w Krakowie.
Jednak idea świętowania macierzyństwa nie jest nowa. Już w starożytnych cywilizacjach oddawano hołd boginiom-matkom - Kybele we Frygii, Rei w Grecji czy bogini Durdze w Indiach. Również w średniowiecznej Anglii istniał zwyczaj "Mothering Sunday", kiedy to w czwartą niedzielę Wielkiego Postu odwiedzano rodzinne strony i matki.
Współczesne obchody Dnia Matki często mają charakter komercyjny - reklamy zachęcają do kupna biżuterii, kosmetyków, drogich prezentów. Jednak prawdziwa wartość tego dnia leży gdzie indziej. To nie kwiaty ani upominki są najważniejsze, lecz pamięć, wdzięczność i obecność - rozmowa, uścisk, słowo "dziękuję".
Dla wielu mam najpiękniejszym prezentem są chwile spędzone z dziećmi - niezależnie od ich wieku. To właśnie te momenty - wspólna kawa, uśmiech, wzruszające życzenia - budują prawdziwą więź i zostają w sercu na długo.
Matka to osoba, która często rezygnuje z siebie, by dać wszystko swojemu dziecku. To pierwsze źródło miłości, opieki i bezpieczeństwa. Warto choć raz w roku zatrzymać się na chwilę, przypomnieć sobie o jej poświęceniu i dać wyraz wdzięczności - nie tylko słowem, ale i czynem.
Dzień Matki to święto, które przypomina, że niektóre relacje są nie do zastąpienia. W świecie pełnym pośpiechu i technologii, warto wrócić do tego, co naprawdę ważne - do ludzi, którzy dali nam życie i nauczyli nas, jak je kochać.
Pamiętajmy - Matka to nie tylko jedno słowo. To historia, uczucie i serce bijące w rytm naszych dziecięcych wspomnień.
KK 35947: Napisał postów [3899], status [VIP]
Mamusiu dziękuję że mnie nie połknęłaś , twoja Beatka :)