Czym jest lobotomia?
Lobotomia to zabieg neurochirurgiczny, który ma na celu zatrzymać połączenie pomiędzy płatami kory przedczołowej a strukturami wewnątrz mózgu. Po raz pierwszy w historii operację tego typu przeprowadzono w 1935 roku u pacjentki cierpiącej na depresję, urojenia i halucynacje. Pozytywne wyniki operacji rozochociły lekarzy do dalszych badań nad tą metodą. Skutki były różne.
Najpowszechniejsze skutki lobotomii
Choć część pacjentów po zabiegu lobotomii była w lepszym stanie psychicznym, konsekwencje zdrowotne przewyższały nad korzyściami, jakie dzięki niemu zyskiwali. Chorzy cierpieli z powodu zmian osobowości, epilepsji, krwotoków śródczaszkowych, ropni mózgu i otępienia. U części pacjentów dochodziło do nawrotów choroby, a liczne powikłania i wysoka śmiertelność na skutek zabiegu nie przemawiały za jej dalszym stosowaniem. Około 5% pacjentów umierało na stole operacyjnym, jeszcze inni na skutek zakażeń. Część pacjentów po zabiegu lobotomii popełniła samobójstwo. Operacja wywoływała zaburzenia osobowości i zahamowania emocji u chorych. Pacjenci przestawali być samodzielni, stawali się apatyczni, zobojętniali, niezmotywowani. Mieli problemy z nietrzymaniem moczu. U wielu z nich wystąpiła padaczka. Więcej informacji na ten temat znajdziesz na stronie internetowej https://wylecz.to/uklad-nerwowy-i-psychiatria/lobotomia-leukotomia-przedczolowa-mozgu-co-to-jest-jakie-sa-skutki/.
Kogo poddawano lobotomii?
Przy zastosowaniu lobotomii leczono pacjentów cierpiących na schizofrenię, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, chorobę afektywną dwubiegunową czy ciężkie depresje. Zabiegom poddawano również osoby niepełnosprawne intelektualnie oraz dzieci.
Ile lobotomii wykonano?
W Stanach Zjednoczonych wykonano około 60 tysięcy lobotomii. W Polsce było ich zdecydowanie mniej - 176 zabiegów. Zabieg jest już praktycznie niewykonywany z uwagi na szereg powikłań i niską skuteczność.
Jakie metody aktualnie stosuje się zamiast lobotomii?
Próby pomocy pacjentom cierpiącym na schizofrenię, chorobę afektywną dwubiegunową i inne choroby psychiczne wciąż są podejmowane przez neurochirurgów. Dziś jednak zdecydowanie więcej uwagi poświęca się efektywności i zapewnieniu bezpieczeństwa pacjentom. Lobotomię zastąpiono więc metodą stereotaksji, która pozwala na umieszczeniu w mózgu pacjenta elektrod służących niszczeniu tkanek. Bardzo niski poziom śmiertelności chorych oraz skuteczność sięgająca od 30 do nawet 70% czynią z niej zdecydowanie bezpieczniejszy sposób. W przypadku wskazań psychiatrycznych u pacjentów wykonuje się także głęboką stymulację mózgu (DBS), która może pomóc osobom cierpiącym na zespół stresu pourazowego, uzależnienia, depresję czy anoreksję.
