(Fot. Archiwum)
Co roku aż 5% dzieci zaginionych w naszym kraju dzieci nie udaje się odnaleźć. Warto zaznaczyć, że dzieci "znikają" z domu zawsze z jakiejś potrzeby - o ile nie zostają uprowadzone. Jest to przeważnie albo potrzeba ucieczki od czegoś konkretnego, albo w coś konkretnego. Chcą uciekać w zabawę, alkohol i przyjemności. Albo od czegoś, co jest za nimi: przemoc, wykluczenie w domu czy szkole, niezrozumienie...
Małe dzieci są stosunkowo rzadko porywane. Jeśli już - wynika to raczej z konfliktu między ojcem i matką dziecka. Małe dzieci najczęściej giną w wyniku nieprawidłowej opieki. Rodzice tracą na chwilę z oczu malucha i nie są w stanie go później odnaleźć. Na szczęście w większości przypadków zgubione maluchy odnajdują się całe i zdrowe. W policyjnych statystykach opublikowanych za rok 2020 jest 67 zaginionych dzieci w wieku do 7 lat, 485 w wieku od 7 do 14 lat i aż 1 464 w wieku 14-17 lat.
Ze statystyk Komendy Głównej Policji wynika, że co roku w Polsce ginie kilka tysięcy dzieci. W 2017 roku takich zaginięć zgłoszono aż 6758 (na 19 563 zaginięć ogólnych). 443 zgłoszeń dotyczyło dzieci do 7 roku życia, 953 - w wieku 7-13 lat, a 5362 - w wieku 14-17 lat. W 2018 roku zgłoszono z kolei 5252 zaginięć dzieci (247 - dzieci do 7 roku życia, 799 - 7-13 lat, 4 206 - 14-17). Łącznie zaginęło w tym roku 17 912 osób. W 2019 roku liczba zaginionych dzieci w Polsce wyniosła 2 110 (na 15 167 ogólnych zaginięć). Ponownie najwięcej zaginęło nastolatków od 14 do 17 roku życia, bo aż 2110. Na policję zgłoszono 654 zaginięć dzieci w wieku 7-13 lat oraz 59 do 7. roku życia.
Międzynarodowy Dzień Dziecka Zaginionego ma na celu zwrócenie uwagi na problem zaginięć dzieci i młodzieży. Ustanowił je w 1983 roku ówczesny Prezydent Stanów Zjednoczonych Ronald Reagan, ku pamięci 6-letniego Etana Patza. Chłopiec zaginął 25 maja 1979 roku w dzielnicy SoHo w Nowym Yorku, nigdy go nie odnaleziono. Symbolem pamięci o zaginionych jest kwiat niezapominajki.
