(Fot. archiwum)
- Wielki Post potrwa tak naprawdę od dziś do Wielkiej Środy. Triduum Paschalne - czyli Wielki Czwartek, Wielki Piątek i Wielka Sobota - już się w to nie wliczają. Wiele osób myśli natomiast, że Wielki Post trwa do samej Wielkanocy, co jest mylnym pojęciem - tłumaczy ksiądz Mateusz Buczma, koordynator wspólnot katolickich w diecezji opolskiej.
- Wszystkie osoby, które przybywają dziś do kościoła, by naznaczyć swoje czoło popiołem ze spalonych palm pokazują, że nie są duchowymi "mocarzami" i nie chcą polegać tylko na sobie, ale szukają siły i szczęścia pochodzącego od Boga. Bo to przecież on chce nas kochać i troszczyć się o nasze życie. Trzeba mu to tylko umożliwić - dodaje duchowny.
Ksiądz Buczma przypomina także o wielkopostnych postanowieniach. - Żyjemy w czasach, w których niejednokrotnie narzucamy sobie dyscyplinę fizyczną - choćby trzymając dietę lub uprawiając sport, zapominając z kolei o sferze duchowej. Może warto byłoby w tym okresie postanowić sobie, że będziemy - przykładowo - mniej patrzeć w szklany ekran smartfona, a w zamian za to poświęcimy więcej czasu rodzinie? - podsumowuje z uśmiechem Buczma.
karwasztwarz: Napisał postów [277], status [maniak]
Zwyczaj posypywania głowy popiołem wywodzi się ze starożytnych obrzędów żałobnych Egiptu i Mezopotamii. Np. gdy Isztar wraca z Kur (Podziemia) widzi jak jej posłanniczka Ninszubur z rozpaczy obsypuje się popiołem; podobnie robiły na pogrzebach wynajęte płaczki. W tzw. ST załamany Hiob w workowym ubraniu siedzi w popiele, Jeremiasz nawołuje do pokuty i tarzania się w prochu, podobnie Joel, a Izajasz wymyślał innym od zjadaczy popiołów. W Indiach do dziś asceci pokrywają się popiołem. W IVw.pne. w Karii, Aremizja żona/siostra Mauzolosa po jego śmierci piła co dzień wino z prochami ukochanego. Proch to symbol bólu i cierpienia, katolicy jak zwykle niczego nowego nie wymyślili