Rzetelność informacji o imprezach gwarantują poszczególne lokale.
    Rozrywka

    Galeria Sztuki Współczesnej

    zaprasza na:

    CANTI ESPOSITI - I Międzynarodowa Wystawa Piosenki w Opolu

    20

    maja

    2018

    NIEDZIELA

    pl. Teatralny 12, 45-056 Opole
    77 402 51 34
    Galeria Sztuki Współczesnej
    Ceny biletów

    wstęp:

    BRAK INFORMACJI

    Start imprezy

    start imprezy:

    10:00

    Rezerwacje

    rezerwacje:

    BRAK INFORMACJI

    Galeria Sztuki Współczesnej
    Pl. Teatralny 12
    45-056 Opole

    Wystawa czynna do 24 czerwca

    Artyści: Sebastian Buczek, Cathy van Eck, Gizela Mickiewicz, Vladan Radovanović, Łukasz Rodziewicz, Konrad Smoleński, Łukasz Sosiński.

    PROGRAM TOWARZYSZĄCY (szczegóły poniżej)

    Koncerty i performensy: BNNT, Alessandro Bosetti, Sebastian Buczek, Erik Bünger, Piotr Kurek, Marc Marcovic, Stíne Janvin Motland, Jealousy Party, Áine O'Dwyer oraz Hilary Jeffery, Barbara Kinga Majewska, Natalia Przybysz, Jerzy Rogiewicz, Kamil Szuszkiewicz i Hubert Zemler w operze Piotra Kurka.

    Warsztaty: Asi Mina.

    Filmy i słuchowiska radiowe: Art & Language with The Red Krayola, John Baldessari, Alessandro Bosetti, Douglas Gordon, Dan Graham, Roger Payne, Susan Philipsz, Peter Strickland, Kamil Szuszkiewicz i Gregory Whitehead.

    Kurator: Michał Libera
    Koordynator ze strony GSW: Łukasz Kropiowski

    W ramach wystawy zaprezentowanych zostanie siedem prac artystów współczesnych, które w rozmaity sposób odnoszą się do zjawiska amplifikacji. Podstawową strukturę wystawy tworzą trzy główne pomieszczenia opolskiej galerii, w których umieszczone są prace Cathy van Eck, Konrada Smoleńskiego i Łukasza Sosińskiego. Na co dzień autonomiczne prace artystyczne, od święta będą także trzema "scenami" festiwalu na wzór scen dużych festiwali muzycznych - "artystycznymi systemami nagłośnienia" występów muzyków i performerów. Trzy "sceny" będą się od siebie wyraźnie różnić, tak jak różnią się same prace artystów - od monumentalnej, rozelektryzowanej rzeźby Konrada Smoleńskiego zbudowanej z gigantycznych modułów głośnikowych przez subtelnie grającą relacjami między dźwiękiem, tekstem i rzeźbą instalację Łukasza Sosińskiego do filigranowych syren Cathy van Eck nawiązujących do przednowoczesnych sposobów nagłaśniania dźwięku. W trzy główne sceny wkomponowane są kolejne prace, w których można widzieć i słyszeć mini-traktaty na tematy ewokowane przez różne aspekty przenoszenia i wzmacniania dźwięku. Praca Sebastiana Buczka jest jedyną, która o nagłośnieniu mówi w sposób niemy. "Głos z głośnika" Vladana Radovanovic'a na odwrót - jest jedyną pracą, która w swej oryginalnej wersji nie posiada korelatu obiektowego poza taśmą, na której była zarejestrowana. Z kolei prace Łukasza Rodziewicza i Gizeli Mickiewicz wykorzystuąc różne sposoby amplifikacji nawiązują do zjawiska głosu wewnętrznego.

    Koncerty, performense, warsztaty, słuchowiska radiowe i filmy pojawiające się w tym krajobrazie głośników w kolejne weekendy trwania wystawy tworzą coś więcej niż tylko program towarzyszący. Bardziej niż towarzyszą wystawie, eksplorują prace, które się na nią składają; wyprowadzają je z ich pierwotnego zastosowania za pomocą rozmaitych form muzycznych - najsmutniejszych piosenkek świata (Marc Marcovic), eksperymentalnych imprez (Jealousy Party), muzyki elektronicznej z głosem w centrum (Stíne Janvin Motland), performensów dźwiękowych (Áine O'Dwyer) czy współczesnej opery (Piotr Kurek). Ponadto, program wydarzeń jest komentarzem na temat natury amplifikacji i piosenek, a przede wszystkim - ich wzajemnych relacji. W pewnym sensie jest dodatkowym tekstem kuratorskim oprowadzającym po wystawie.

    Jednym z centralnych punktów programu jest prezentowany w pierwszy weekend po otwarciu performens Erika Büngera pt. "The Third Man". Opowiada on o szczególnym etapie w historii piosenek, który narodził się wraz z reprodukcją techniczną. Piosenka jako "earworm", piosenka jako wirus w naszych głowach, piosenka jako mnemotechnika, piosenka jako zetknięcie z nieobecnością, piosenka jako element budowy pokoleniowych tożsamości, piosenka jako znakomite narzędzie budowania kultu jednostki czy tożsamości wspólnoty - wszystko to poza performensem szwedzkiego artysty pobrzmiewa także w klasycznym filmie "Baldessari sings Sol LeWitt", w którym znany artysta śpiewa traktat na temat sztuki konceptualnej Sola LeWitta. W pewnym sensie rewersem tej ironicznej wiary w popularyzatorską moc piosenki są z kolei prace Susan Philipsz i Douglasa Gordona, którzy w bezpretensjonalny śpiewają przeboje Davida Bowie i Lou Reeda. Akcenty kładzione na społeczne funkcje piosenek znajdują swe uzupełnienie w innych pracach, które są badaniem ich kulturowo definiowanych granic - od historycznych nagrań pieśni wielorybów Rogera Payne'a do melodii rodzących się z niedoskonałości rowków wyciętych w płytach winylowych przez Sebastiana Buczka. Wreszcie, istotna rola w programie przypada radiu i muzyce konkretnej - dziedzinom, które odpowiedzialne są za odcieleśnienie dźwięku, zwłaszcza głosów. Stworzyły one swoistą ontologię dźwięku z głośnika, która zawładnęła w ostatnim stuleciu naszą świadomością i stworzyła nowe sposoby słuchania. Ontologia ta rozwija się nieustannie, co znakomicie pokazują ostatnie prace Gregory Whiteheada czy Alessandro Bosettiego na równi z obecnym już całkiem powszechnie w naszej świadomości głosem Siri.