(Fot. NorbiS)
- W piłkę nożną gram od 10 lat, ale w pewnym momencie stwierdziłem, że nie mam aż takiego talentu, by przebić się ponad innymi chłopakami. Pomyślałem jednak, że mogę poznać ten sport z drugiej strony i połączyć pasję z zarobkami – mówi Sebastian Tymczyszyn.
Podobne historie przechodzili Krzysztof Konicki oraz Marcin Bazan. - Kopanie nie wychodziło mi za dobrze, ale cały czas chciałem być przy piłce. Do sędziowania zachęcił mnie kolega taty. Początkowo nawet nie bardzo mi się to podobało, ale z każdym meczem coraz bardziej wchodziło mi to w krew i tak zostało do dzisiaj – tłumaczy Bazan mający na koncie ponad 1100 spotkań w roli arbitra.
Jak słyszymy, żywot sędziego do najłatwiejszych nie należy. - Pracujemy pod dużą presją – bardzo często widzimy próby wymuszenia faulu, po meczu zawsze ktoś jest „poszkodowany”, komuś nie odpowiada wynik. Mamy przeciwko sobie zarówno piłkarzy, jak i kibiców obu drużyn. To niemałe obciążenie – opowiada Krzysztof Konicki.
- Musimy jednak sobie z tym radzić i – co oczywiste – analizować wszelkie błędy. Bo błędne decyzje zawsze się pojawiają, ważne jest natomiast to, by ciągle się szkolić i rozpracowywać najróżniejsze sytuacje. Piłka jest jedna, więc nawet to, co dzieje się na boiskach najlepszych lig, co nie raz oglądamy na materiałach wideo lub w TV, może wydarzyć się również na naszych stadionach. Warto zatem stale podnosić swoje umiejętności – mówią zgodnie panowie.
Jakie cechy musi posiadać osoba chcąca zostać sędzią piłkarskim? – pytamy. - Myślę, że trzeba być ambitnym i odpornym psychicznie. Nie można też zapominać o pokorze – odpowiada Konicki.
- A ja wspomnę także o sportowej sylwetce i dobrej kondycji. Bieganie przez 90 minut naprawdę potrafi być wyczerpujące – dodaje Bazan.
- No i trzeba kochać piłkę nożną! - kwituje Tymczyszyn.
chrząszcz: Napisał postów [5398], status [VIP]
nie ma co narzekać, najważniejszy jest zwycięski remis z Kazachstanem i cenny chociaż jeden punkt