W 2004 roku berliński dziennik "Der Tagesspiegel" opu- blikował artykuł, którego bohaterem był teść Gerharda Richtera, jednego z najsławniejszych współczesnych niemieckich artystów. Ojciec jego żony, lekarz ginekolog w czasie II wojny światowej, jako dyrektor kliniki w Dreź- nie, współpracował przy wdrażaniu programu eutanazji dla osób psychiczne chorych. W tym samym szpitalu, przed śmiercią w 1944 roku, została poddana sterylizacji ciotka Richtera, Marianne.

Artykuł ten stał się zalążkiem scenariusza filmu Floriana Henkela von Donnensmarcka. Bohater Obrazów bez auto- ra, Kurt Barnert, podobnie jak jego pierwowzór, dorastał pod Dreznem, studiował w NRD malarstwo, a po ucieczce do Zachodnich Niemiec podjął dalszą naukę w Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie. To tu powstają słynne roz- myte obrazy, których źródłem były rodzinne lub gazetowe zdjęcia, i które w niezwykły sposób splatają losy sprawcy i ofiary. Film Donnersmarcka to nie tylko szkic do biografii wybitnego artysty, to także opowieść o skomplikowanej niemieckiej powojennej historii. Najlepszym jej przykładem są losy ojca Kurta Barnerta i jego teścia. Ten pierwszy, zmuszony do wstąpienia do NSDAP, w powojennej NRD zo- staje pozbawiony możliwości pracy i popełnia samobój- stwo, podczas gdy wspomniany wyżej lekarz ginekolog układa się z Rosjanami i nadal świetnie prosperuje. Podobnie jak Życie na podsłuchu, również najnowszy obraz Donnersmarcka, stał się przedmiotem żywej dys- kusji w niemieckich mediach., m.in. za sprawą Gerharda Richtera, który zarzucił reżyserowi nadużycie i wypaczenie jego biografii.